1e wereld of 3e wereld

Eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen de laatst week heb ik weer zoveel meegemaakt en gezien. En het zijn eigenlijk maar een paar dagen, maar het lijken er ook weer zoveel.

Afgelopen zondag ben ik samen met Willeke naar Franschenhoek gegaan. Dit ging natuurlijk niet zonder slag of stoot! In de ochtend toen Willeke de auto wilde starten bleek deze niet te starten. Na twee uur wachten en een kleine aanpassing konden we alsnog vertrekken. Franschenhoek is een mooi klein dorpje buiten Kaapstad. Het is een dorpje wat hoort bij de Garden route als ik het goed heb. Daar aangekomen hebben we wat rond gelopen en winkeltjes gekeken. Winkeltjes niet zomaar winkeltjes maar gewoon amazing little shops. We hebben geluncht daar en zijn naar een monument gaan kijken wat weer bij de geschiedenis van Zuid-Afrika hoort. Daarna zijn we langzaam terug gegaan naar de auto en richting table view gereden. Table view is eigenlijk een plek met een stuk strand waar je een prachtig uitzicht hebt op de tafelberg, lionshead en de stad eromheen. Ik ben eigenlijk stiekem nog aan het wachten tot de fotograaf arriveert in Kaapstad want ik ben toch niet zo goed in foto’s maken als haar. En met haar bedoel ik natuurlijk mijn liefste Mamsie.

De dag erna ben ik op uitnodiging van Karen mee gaan lunchen, de lunch was bij een vriendin (Angela) thuis. Erg gezellige middag gehad super lekker gegeten en lekker wat wijntjes gedronken. Ik ben tenslotte in een van de grootste wijn producerende landen ter wereld. Wat ik er toch ook even kort bij moet vertellen is dat Angela in een klein lief huisje onder een miljoenen villa woont (17 miljoen). De villa stond al een tijdje leeg omdat de vorige bewoners uitgekeken waren op het huis. Het stulpje bestond natuurlijk uit een massieve woonkamer, keuken en welgeteld 6 slaap en badkamers met een zwembad in de tuin en een uitzicht waar je u tegen zegt. Ook een plekje voor de huishoudster om te wonen. En eerlijk gezegd deed het me helemaal niets! Het voelde eerder kill en verdrietig aan voor mijn eigen gevoel ben je veel beter af in een klein knus huisje waar de liefde voelbaar is. Dit laat toch het enorme verschil tussen rijk en arm in Kaapstad zien.

Vandaag dinsdag ben ik voor het eerst naar mijn stage gegaan “ het ziekenhuis de grootte schuur”. Bij het binnenkomen in het ziekenhuis kreeg ik al meteen hetzelfde gevoel als in Kenya. Alleen dit keer was het nog massiever en groter. Ik was al gewaarschuwd voor vol zittende wachtkamers, maar dit overtrof alles. Ik denk dat er wel 1000 mensen aan het wachten waren in de eerste grote hal. Daarna in de kleine wandelgangen nog meer mensen aan het wachten om een dokter te zien. De werkwijze is hier erg Afrikaans de dokters zijn de dokters en de patiënten moeten maar gewoon wachten zo niet dan komen ze een andere dag maar terug. Veel patiënten worden ook niet gezien dus zitten de hele dag voor niets te wachten.

De patiënten die ik deze dag voorbij heb zien komen waren erg variërend. De meeste waren HIV en TB besmet. Voordat ik naar Zuid-Afrika zou gaan wist ik al dat ik dit veel zou gaan zien. Als je er dan daadwerkelijk tussen staat en niets voor de mensen kan beteken voel je jezelf best machteloos. Gelukkig zijn de mensen zelf wel opgewekt en positief dit kan ik erg waarderen en laat mij zien dat wij het maar goed hebben in ons Kikkerlandje.
Om een beeld te geven de patiënten die ik alleen al vandaag voorbij heb zien komen.

Casus 1 hiv besmet en tb besmet mondhygiëne behandeling door de studenten in opleiding (mondzorgkunde)

Casus 2 abces door een gebitselement (tand) en uiteindelijk omdat het immuunsysteem zo is verzwakt door de HIV is de ontsteking zo ernstig geworden. Het abces verplaatst zich tussen de spieren, de spieren en weefsel knellen zo langzaam de luchtpijp af en de patiënt kan niets meer. Uiteindelijk wordt er een drain geplaatst op verschillende plaatsen in de kin en de luchtpijp wordt in de hals opengemaakt zodat de patiënt zuurstof krijgt. Vandaag kwam deze patiënt terug om alles te laten doorspoelen. De dokter van de afdeling zei mij meid dit is iets wat we zoizo 1 keer per week voorbij zien komen als het al niet meer is.

Casus 3 ongelukken
Veel mensen breken een kaak door een ongeluk. Vandaag een patiënt gezien met haar hele hoofd vol ijzeren pinnen om alles aan elkaar te krijgen. De patiënt heeft een auto ongeluk mee gemaakt. Ook een patiënt die van de trap af was gevallen en aan de rechterkant van zijn gezicht zijn bovenkaak op drie plaatsen wist te breken. Een jonge patiënt die door een raam is gevallen en ook zijn kaak op meerder plaatsen wist te breken. Dit zijn veel voorkomende gevallen en de dokters zien het dagelijks.

In een rust moment in de pauze kamer hoorde ik een van de dokters zeggen ik moet zometeen nog naar theatre (de operatiekamer). Dan is meteen mijn aandacht erbij dus ik vroeg aan de goede man wat hij daar moest gaan doen. Hij zei nou meid er is een man neergeschoten en heeft schotwonden in zijn been, buik en hoofd en ik ga zijn hoofd weer oplappen. Gevraagd of ik mee mocht dit was geen enkel probleem en hij zou mij roepen als hij weg zou gaan. Maar helaas daar stond Ome Hansie al om mij op te halen en naar huis te brengen. Hopelijk de volgende keer beter en mag ik de operatiezalen betreden om naar de kunst van de artsen/dokters/chirurgen te kunnen kijken.

De dag erop ben ik naar het Red cross children hospital gegaan. In de ochtend heb ik meegekeken hoe de mondhygiënist de kinderen behandeld. De mondhygiënist had nog een soort van benadering naar de kinderen toe. De tandarts daarin tegen vond ik niet heel subtiel mond open kijken, anesthesie erin, tand eruit bam klaar doeii! Maar ook de benadering als de kinderen binnenkomen benaderen de behandelaars als eerst de ouders. Kijken het kind nauwelijks aan en gaan aan de slag met de behandeling.
De kamer heeft twee behandelstoelen waar geen afscherming tussen zit. Je kunt elkaars behandeling zien en meemaken. Dit roept vooral bij de kinderen veel angst op. Zodra de tandarts in een behandeling is en het kindje in de stoel aan het huilen is en de mondhygiënist roept haar patiëntje binnen foute boel. De meeste kinderen beginnen daardoor meteen te huilen. Het versterkt elkaar en dat is zo zielig om te zien er gebeurd niets en de kinderen hebben al zoveel angst. Je kunt het alleen niet veranderen. Na deze ochtend ben ik naar friends voor red cross gegaan. Ik zal hier de komende tijd vrijwilligers werk doen. Het houdt in dat ik met de kinderen speel die in het ziekenhuis liggen. Er zijn strenge regels aan verbonden, deze middag was meer een informatie middag zodat ik weet wat mij te wachten staat.

Donderdag was ik op de universiteit en heb ik colleges gevolgd. Het fascineerde me dat het een college was voor een tentamen die ik nog moet maken. Ik kon veel duidelijke informatie halen uit de presentatie dus het was erg handig.

In de nacht van donderdag of vrijdag had ik het raam van de keuken open gelaten.
Ik lag lekker te slapen en ineens midden in de nacht hoor ik een hard gekraak. Uit reactie schoot ik omhoog en keek ik recht in de ogen van een zwarte kat. Ik schrok me rot die kat schrok zich rot. Ik ben na 10 minuten rechtop zitten uit bed gegaan om te kijken of ik die kat nog ergens zag zitten. Na een halfuur was ik wel weer van de schrik bekomen en ben ik gaan slapen.

Vrijdag was ik vrij, ik zou naar hope clinic gaan maar de mondhygiënist die mij zou begeleiden Nikki was ziek geworden (een blinde darm ontsteking). Die dag had ik dus vrij. Ik ben Kaapstad ingegaan en heb lekker rondgekeken tijdens mijn wandeling ben ik voorbij het district 6 museum gelopen. Het leek me interessant dus ben binnen een kijkje gaan nemen. Het museum is leerzaam en gaat over de apartheid en district 6 het geeft een beeld hoe er met de mensen werd omgegaan. Ik zou zeggen als je meer informatie erover wilt google.nl haha.

Na het bezoek aan het district 6 museum kreeg ik het goede idee om geld te pinnen. Aangezien ik geen geld meer op zak had. Ik had mezelf al bedacht bij een bank te pinnen waar niet alleen de geldmachine aanwezig was maar ook de bank zelf. Ik liep voorbij ned-bank er stond bewaking buiten dus het zag er goed uit. NOU vergeet het maar pas ingeslikt naar binnen gegaan in de bank. Er werd gezegd nee hoor mevrouw er is geen pas in de automaat blijven zitten. Ik kreeg het natuurlijk spaans benauwd en werd een beetje boos. Ik zei tegen de vrouw ga nog maar eens kijken, toen ze terug kwam zei ze er is een pas maar ik weet niet of die van jou is. Ik had natuurlijk geen paspoort bij dus kon die eerst gaan halen. Toen ik terug kwam werd ik gewoon aan de kant gezet zo van wacht jij maar. Inmiddels had ik al contact met Karen en die kwam er onmiddellijk aan. Toen Karen er was had ik binnen 10 minuten mijn bankpas terug GELUKKIG. Zelf was ik al 2/3 uur ermee bezig. Voor mij was het ik ben in een vreemd land weet de gebruiken niet er staat politie in de bank ik blijf maar netjes. Karen daarin tegen vertelde mij ten eerste moet de bank service verlenen en de juiste informatie vertellen daarnaast mag je als zoiets gebeurd best boos worden aangezien je hulp wil. Zonder boos te worden lukt het je dus bijna niet haha.

Gelukkig was er die dag ook nog tijd voor ontspanning. In de avond ben ik met Eefke en Marieke en nog meer Nederlandse meiden naar een Braai gegaan. Het was een leuke avond en heb er erg van genoten.

Afgelopen zaterdag ben ik naar hout bay gegaan. Iedere keer als ik op een nieuwe plek kom kijk ik mijn ogen uit. Het is adembenemend mooi en de mensen zijn er zo vriendelijk. Het is meer een klein vissersdorp dus heb lekker fish en chips gegeten. Daarna liep ik over de kade en kwam er een vrouw naar me toe met de vraag of ik een boottripje wou maken. De boottrip was 1 uur lang en ging naar seal island en naar een wrakschip midden in de zee. Het was een super ervaring en ik heb er erg van genoten. Op de boot heb ik een Duits meisje Lisa ontmoet na een leuk gesprek hebben we nummer uitgewisseld. Die zelfde avond ben ik nog met Lisa gaan uiteten heel gezellig.

Voor de dag erna hebben we afgesproken de hop on hop off bustour te doen. Lisa was zaterdag ook al met de hop on hop off bus mee gegaan dus zo kon zei mij wegwijs maken. We zijn naar Kirstenbosch botanical gardens gegaan. Hier heb ik me ogen uitgekeken! Mooie omgeving, spinnen, vogels, een schildpad zoveel wat we in Nederland niet hebben. Na de Kirstenbosch botanical gardens zijn we naar de eagles nest wijn boerderij gegaan. In de eagles nest hebben we een wijnproeverij gehouden bestaand uit twee witte wijnen en drie rode wijnen met een lekkere kaasplank. Het was heerlijk een echte aanrader voor iedereen die een keer van plan is om naar Kaapstad te gaan. Na de wijnproeverij zijn we weer de bus ingestapt en kwamen we aan bij een township Imizamo Yethu. De mogelijk bestond om een rondleiding te krijgen. Aangezien ik graag wil zien hoe de mensen hier leven hebben Lisa en ik besloten hier naartoe te gaan. Het was een rondleiding met veel informatie.

Voor nu heb ik weer mijn avonturen weer gedeeld.

Liefs X