Sunny Cape town

Hallo lieve allemaal,

Dit keer zal een lang verslag zijn aangezien het ook lang geleden is dat ik een verslag geüpload heb. Ik moet zeggen het schrijven van mijn ervaringen op papieren en het delen ervan wordt ook steeds moeilijker aangezien ik niet goed weet waar ik moet beginnen.

Het is weer even geleden dat ik een blog geschreven heb. De afgelopen weken heb ik er helemaal niet bij stil gestaan aangezien het weer zoveel nieuwe indrukken zijn geweest. En ik moet zeggen nu ik mijn verhaal zo probeer te schrijven heb ik geen idee waar ik moet beginnen.

In de afgelopen periode heb ik veel werk verricht. Ik ben samen met de kimberlee uit SF en kevin naar imizamo yethu gegaan. We hebben daar muren geverfd in een activiteitencentrum. Diezelfde ochtend had ik met Kevin een gesprek over zwemmen met zeehonden. Aangezien ik te horen kreeg dat het seizoen bijna ten einde was had ik paniek. Dit stond hoog op mijn activiteitenlijstje om te doen.

Zo gezegd zo gedaan, ik ben gaan schilderen en Kevin is gaan kijken of het nog mogelijk was om op een tripje mee te gaan. Na 1 uur kwam dan uiteindelijk het goede nieuws ik kon mee seal snorkelen. Ik heb meteen alles uit mijn handen laten vallen en ben meegegaan. Voor alle mensen die ooit nog een keer plannen om naar Kaapstad te gaan dit is zeker weten een must do. Geweldig de interactie met de zeehonden.

Op dit moment waren er voornamelijk zeehonden pups. De tijd dat de zeehonden pups geboren worden is december/ januari in maart/april zijn ze oud genoeg om in het water te gaan. De pups zijn ontiegelijk nieuwsgierig en speels. Ze komen op je afgezwommen en als je denkt nu is het te laat nu knallen we op elkaar draaien ze weg. Ook bijten ze in je handen, spelen ze met je camera en flippers. Ik kan er uren over door gaan maar kan beter zeggen als ik terug ben kom de filmpjes maar kijken.

Na het zwemmen met de zeehonden ben ik terug gegaan naar imizamo yethu om natuurlijk mijn schilder werk af te maken. Aangezien ik naar imizamo yethu zou komen om de meiden van Sistahood een voorlichting te geven heb ik dit ook nog gedaan.

Het was erg leuk om te doen, de meiden waren wel erg druk en luidruchtig, maar achja wat wil je op een vrije dag. Na mijn voorlichting over cariës en tandvleesproblemen heb ik ze uitgelegd hoe te poetsen. Veel van de meiden zitten in de leeftijd dat ze het allemaal heel goed weten, beter weten. Wat ik heb gedaan is de poetsinstructie persoonlijk op iedere meid te geven. In het begin was het erg lachwekkend en een verlegen moment. Na een tijdje werd het normaal en begonnen de meiden de instructie te begrijpen.

Tijdens het persoonlijk geven van de instructie kom je natuurlijk ook problemen in de mond tegen. Ik heb de meiden advies gegeven maar alsnog het blijven jonge eigenwijze meiden dus ik hoop dat ze mijn advies ten harte zullen nemen.

Na de voorlichting werd het tijd om imizamo yethu te verlaten en samen met Kevin, Karen en Kimberlee een kijkje te gaan nemen bij Hout Bay market. Hout Bay market is een van de typische markten die je door heel Kaapstad ziet. Iedere markt heeft zijn typische dag of avond waarop het druk bezocht wordt. Wat de Hout Bay market zo leuk maakt is de sfeer, de mensen eten, drinken wijn of bier en er wordt muziek gespeeld erg gezellig.

Aangezien ik de dag erna vroeg op moest voor mijn tweede uitdaging zijn we op tijd naar huis gegaan. Zaterdag ochtend ging de wekker om 5.30am om opgehaald te worden om vervolgens aan de haaien gevoerd te worden. Oké, oké, neem het niet te letterlijk maar om wel de kooi in te duiken en tussen de haaien te zwemmen. Ook weer een van mijn beste avonturen hier in Kaapstad. Van verscheidene mensen heb ik verschillende verhalen gehoord maar mijn mening is dat het shark cage diving zeker de moeite waard is. De boot crue hebben zeker 12 haaien geteld, tijdens de hele ben ik ook behoorlijk zeeziek geworden dus een tip neem zeker weten tabletten mee voor zeeziek zijn haha.

Aangezien het zo een uitputtende dag was heb ik daarna niet veel meer gedaan en ben ik meteen gaan slapen. De dag erna ben ik samen met Lisa met de trein naar Simonstown gegaan. Misschien hebben een paar van jullie het wel een keer gezien via BNN op reis, maar ik ben naar boulders beach gegaan. Dit is een klein schattig strandje waar als je geluk hebt met de pinguïns samen kan lopen. Super schattig om mee te maken en te zien alleen zat er maar 1 pinguïn op het strand dus werd het nog een soort van ruzie maken tussen de mensen wie het dichtste bij de pinguïn kon komen. In de avond hebben Lisa en ik heerlijk gegeten bij het Manhattan café.

En toen was het weekend voorbij en mocht ik gaan beginnen in Lotus river clinic. Lotus river clinic is een clinic gelegen in de mindere wijken van Kaapstad. Helaas zie je in deze wijken veel armoede en ellende. Er leven veel bendes die zorgen voor drugsoverlast en het dealen van drugs zorgt ook voor een groot probleem. Ik heb Wayda horen zeggen dat er drugsoorlogen zijn en het daarom erg onveilig is op de straten. Het is orde van de dag dat er mensen vermoord, tot moes geslagen, verkracht, beroofd, mishandeld … enz worden. Je vraagt je dan af hoe het komt dat de mensen niet willen verbeteren of veranderen. Vaak ligt het antwoord in de familiare kring zelf. Vader of moeder mishandelen, misbruiken de kinderen. Hierdoor krijgen de kinderen het voorbeeld van de ouders en niet altijd maar vaak is hun noodlot al bepaald. Zorgen voor de jongere broertjes of zusjes, moeder helpen in het huis. Je kunt je het bijna niet voorstellen maar voor deze mensen is het bijna onmogelijk om het leven te leiden wat ze echt willen. En voor de goede mensen die in deze gebieden wonen is het al helemaal zwaar want dan verkloot een ander het wel voor je wat je hebt opgebouwd.

Samen met Wayda ben ik deze wijken ingetrokken en hebben we voorlichting in moeder/baby centrums, crèches en basisscholen gegeven. Het is erg leerzaam om te zien hoe jonge moeders met hun baby’s omgaan. Op de creche en basisschool heb ik alleen maar genoten. Ik heb voorlichting gegeven en veel met de kinderen gespeeld en geknuffeld.

Als Wayda en ik niet met community work bezig zijn dan is Wayda voornamelijk patiënten aan het behandelden in de kliniek. Aangezien ik veel moeite heb gedaan om mijn papierwerk in orde te krijgen heb ik aangegeven het leuk te vinden om te behandelen. In de kliniek heb ik dus ook al veel kinderen behandeld. In de monden kom je shockerende dingen tegen maar je bent maar een spelt in een hooiberg. Ik probeer 1 op 1 verandering aan te brengen en de kinderen het belang uit te leggen. Aangezien het schoolprojecten zijn, zijn de ouders er niet bij dus moet je het aan het kind uitleggen. De ernst ligt bij de ouders die de kinderen overmatig suiker geven.

Ook samen met de tandarts heb ik een rekensom gemaakt. Wayda neemt haar community op zich en moet hier de voorlichting en instructies verzorgen.
Dit houdt in alle moeder en baby centrums, alle crèches, alle basisscholen uitgaand van grade 1.

Er zijn 27 basisscholen, deze 27 basisscholen hebben 3/4 grade 1 groepen. Iedere groep heeft zo ongeveer 30/40 kinderen in de klas. Als je ervan uitgaat dat de lotus river clinic verantwoordelijk is voor de voorlichting en de behandeling is de optel som duidelijk.
ONMOGELIJK dus wat doen we hier we screenen de kinderen op pure noodzaak.
Cariës in het melkgebit is geen noodzaak om naar de tandarts te gaan tenzij er bijna niets meer staat. Alle nieuwe kiezen moeten geseald worden, voorlichting met echt instructie materiaal is er niet dus wordt niet gegeven. Ik vindt het zo zielig om mee te maken, juist weer de mensen die al zo weinig hebben worden nog harder aangepakt door ze niet de noodzakelijke voorlichting en instructie te geven die ze echt nodig hebben. Gelukkig maak ik door mijn paar weken hier een klein verschil en hoop ik dat het als mond op mond reclame door zal gaan. Ik heb al een paar kinderen geholpen met hun angst voor de tandarts en hopelijk blijft dit zo. Maar ik betwijfel het aangezien alle alle alle kinderen doodsbang zijn voor de behandelstoel.

Hoe groot het contrast iedere keer in mijn verhalen is geeft ook aan dat dit het dagelijkse leven in Kaapstad is. Wat ik hiermee bedoel is het ene moment sta je met je mond open midden in de armoede en het andere moment sta je in een luxe winkelcentrum, met alle dure bedenkbare merken die er maar bestaan. Dit is wat ik dus afgelopen weekend heb gedaan ik heb een kijkje genomen bij Canal walk dit is het grootste winkelcentrum van Zuid-Afrika en misschien wel Afrika. En ik begrijp het heel goed als je niet uitkijk verdwaal je zo groot is het.

De dag erna ben ik weer naar stage gegaan en heb veel gelachen met Wayda zoals altijd. In de avond ben ik naar beefcakes gegaan met B, matt, matt zijn moeder en zijn tante. Ik heb me ogen uit gekeken. Er werd een bitcy bingo gehouden met een hele show eromheen.

In deze week ben ik ook samen met Wayda naar een jeugdetentie centrum gegaan. Hier zaten jongens van 8 t/m 17 jaar. Aangezien ze allemaal te jong waren om naar een gewone gevangenis te gaan zijn ze door de rechter verwezen naar deze plek. Toen ik aankwam had ik meteen al het gevoel dat er gebrek aan structuur was. De jongens liepen maar een beetje rond en te hangen. Om ons gesprek over mondgezondheid op gang te krijgen moesten we dan ook lang wachten. Tijdens het gesprek van Wayda brak er ook bijna een gevecht uit tussen de jongens. Wayda had me ervoor gewaarschuwd dus ik had ook niet anders verwacht. Na een tijdje met de zuster gepraat te hebben werd me ook al meteen het een en ander duidelijk. Er wordt onderscheid gemaakt in groepen doormiddel van kleur. Groen en geel, de zuster gaf aan dat de jongens met de groene shirtjes gevaarlijk waren en veel rottigheid uit haalden. Als jeugddetentie centrum kan ik dit niet goed begrijpen je zou denken en hopen dat de jongens met een strak schema de baas gehouden worden. De zuster zei dat een van de grootste problemen drugs is en ze het niet goed kan begrijpen. Ze vertelde me dat sommige jongens in het weekend naar huis gaan om hun familie te bezoeken. Sommige ouders hebben liever niet dat hun kind naar huis komt aangezien ze niet weten wat ze ermee aan moeten. Na een weekend op verlof komen de jongens terug. Ik schat met drugs en misschien zelfs wapens in hun tas en zo ontstaat er natuurlijk een drugs probleem. Ik vroeg de zuster worden de tassen van de jongens niet gecontroleerd bij terug komst. De zuster keek me verbaasd aan en vroeg waarom dan. Toen was het einde voor mij natuurlijk al dichtbij. Je laat jongens met een criminele achtergrond op verlof gaan, oke. Dan komen ze na een weekend terug en worden de tassen niet gecontroleerd. Het lijkt wel vrij spel voor de jongens, erg zielig dat ze geen discipline en respect bij wordt gebracht.

Red cross kinderziekenhuis, hier heb ik vrijdag mijn dag doorgebracht. Zeer speciaal om met de zieke kinderen te mogen spelen. Je merkt dat sommige kinderen echt toe zijn aan een praatje en een simpel spelletje. Veel kinderen hebben dan ook weinig tot niets. Er zijn zelfs ouders die hun zieke kind naar het ziekenhuis brengen om daarna weg te gaan en het kind nooit meer op te halen. Zoveel verhalen en dat allemaal op een dag. Om in en uit het ziekenhuis te komen is ook nog een hele klus. De auto’s worden streng gecontroleerd wanneer je het ziekenhuis verlaat. Je zal denken waarom nou niet zo zeer omdat ze bang zijn dat je instrumenten of iets steelt maar meer dat de zieke kinderen niet worden ontvoerd. Ja, ik zeg echt ontvoerd. De reden hierachter is voor mij ook een raadsel maar het is helaas een nare bijkomstigheid. Maar het is een hele ervaring en ook mooie ervaring om met de kinderen te mogen spelen. Ik heb er veel van genoten en ga zeker weten kijken of ik het volgende week weer ergens kan doen.

Gisteren zaterdag heb ik het two ocean aquarium bezocht en ben ik in de avond naar een braai gegaan. Het was erg gezellig en vandaar dat ik het vandaag ook lekker rustig houdt.

Tot snel!!
Liefsss